بازنمایی روشنفکر در سینمای ایران (تحلیل روایت چهار فیلم در دهه های چهل تا هفتاد)

مقالة حاضر درصدد است تا نحوة بازنمایی روشنفکر را در سینمای دهه‌های 1340-1370 توصیف کند و به تفسیر مناسبات اجتماعی این بازنمود بپردازد. ازاین‌رو، با مبنا قرار دادن نظریة "روشنفکران" "گرامشی" و نظریة "بازنمایی"، چهار فیلم با اتخاذ روش "تحلیل روایت"، بررسی شده است تا رابطة هریک از روشنفکران بازنمایی‌شده با بافت اجتماعی خویش مشخص گردد. درنهایت این نتایج حاصل شد که روشنفکران نه به‌صورت مستقل، بلکه در پیوند با طبقات اجتماعی ویژه‌ای عمل می‌کنند و نگاه ایدئولوژیک به آنان در هر فیلم نیز به ایدئولوژی‌های خاص هر دوره گره‌ خورده است. همچنین از مقایسه روند این بازنمایی آشکار شد که در دهة منتهی به انقلاب و دهة اول پس از انقلاب، روشنفکر در رابطه با "امر سیاسی" مطرح شده است اما  با سپری شدن دهة اول انقلاب و پایان یافتن جنگ، روشنفکر دهة هفتاد در جست‌وجوی نقش تازه‌ای برآمده است و، در رابطه با "امر اجتماعی" مطرح شده است.